Kodama – Geest van de Stam

Als een versteende wortel van een oeroude boom rijst deze vaas op uit het vuur. Diep gegroefd, met lagen van zwart en koperachtig bruin, lijkt het oppervlak gevormd door eeuwen van groei, storm en stilte. Het glanst als hars, maar voelt als bast. Je verwacht bijna dat er iets in woont — een kodama, een bosgeest die de herinnering draagt van de boom die hier ooit stond.

Een vaas als ankerpunt. Stil. Oud. Beschermend.
De ziel van het woud, gevangen in klei.