Sōjō no Koe – Stemmen van de Tweeling

Twee smalle uitlopen rijzen op als samensmeltende zangers – verbonden aan de basis, elk met een eigen vorm en opening. De glazuur glanst in een vurige koperkleur met flarden van nachtelijk blauw. Ze lijken samen iets te willen zeggen, of juist stil te luisteren.

Is het een echo van wind in de bergen?
Of een fluistering van iets dat zich nog vormen moet?